Maandag 15u: vertrekken Sandra en ik richting Rio met de bus. Ter plaatse gaan we langs bij een vriendin van Sandra, die zich ook heeft ontvermd over onze kostuums. (gaan afhalen en bewaard bij haar thuis) Na wat pintjes en een pizza, passen we ons kostuum een eerste maal. Half in kostuum vertrekken we met de taxi naar de verzamelplaats van onze groep.
Een drukte van jewelste bij aankomst even ten zijde van de Samba drome (+/- 1u) Eindelijk komen we nog enkele van onze groep tegen en beginnen we met ons volledig te verkleden. Alles wat we bij hebben (short, sigaretten, geld, plastiek zak van kostuum, ...) moet ergens onderin weggewerkt want mag niet zichtbaar zijn voor camera (front, van boven, ...) Ontmoeten we plots Paula & Patrick die ons gelukkig wat komen helpen en enkele foto's nemen! Even staan we ook stil bij het enorme werk wat hieraan moet vooraf gegaan zijn: kostuums, prachtige wagens, organisatie, ...Na nog een pintje samen gedronken, betreden we het heiligdom van de samba drome, waar nog enkel deelnemers en bevoegden binnen mogen.
Onze groep krijgt zo stil aan vorm, want zo een 5.000 deelnemers allen op zijn plaats krijgen, niet min. De topmodellen worden via ladders en hoogtewerkers boven op de wagens geholpen en tegen 3u begint de spanning te stijgen.
Plots start onze muziek (ondertussen nationale hit) en gaat een schitterend vuurwerk van start, dit is het moment van intrede van de voorhoede! Een beetje hectisch wordt iedereen nog snel op lijn gezet en draaien ook wij de samba drome binnen. Ik zou de grond willen kussen, maar laat het idee maar omdat gedreven door de decibels, niet weten waar kijken eerst en voortgestuwd door de volgende we ineens ten tonele staan van de 50-60.000 toeshouwers die ons met een warm aplaus, meezingend en dansend ontvangen!
Hier kan je dus echt niet blijven stilstaan, zelfs niet om even uit te rusten! Al dansend, zingend, lachend, genietend, ... leggen we het ganse traject af. Het is voorbij voordat je het weet. Was het dit? Ik wil nog! Gans bezweet en ook blij even te kunnen uitblaven, bekomen, staan we midden een inmense groep die zich naar de uitgang wurmt. Eens een beetje verder verlossen we ons van de meest storende dingen van ons kostuum, en zoeken we vlug een taxi terug.
Na een heerlijke douche (ten huize van Sandra's vriendin) begint de adrenaline eindelijk te zakken. Na een slapende busrit terug naar Paraty (aangekomen +/- 12u) ga ik moe maar voldaan nog even slapen!
Voor enkele schitterende foto's van Beja-flor KLIK HIER Voor onze foto's kijk diavoorstelling rechts of www.picasaweb.google.be/janrector
