Zoals reeds eerder vermeld doen de vijf beste de ganse show in Rio nog eens over!
Wij vertrokken om 15u in Paraty met de bus naar Rio, alwaar Paula en Patrick ons oppikken aan het busstation. We rijden nog even naar Copacabana voor een hapje en drankje en daarna naar de sambadrome.
Aldaar vinden we vrij snel een parkingplaats en beginnen achter de auto onze kostuums aan te trekken als daar plotseling twee mannen opduiken waarvan eentje ons duidelijk maakt dat hij een pistool bij heeft. Onmiddellijk grijpen ze wat geld uit het zakje van het hemd van Patrick en rukken ze zijn splinternieuw digitaal fototoestel uit zijn handen. Ondertussen schreeuwen ze tegen ons "achteruit". Patrick geeft ons koelbloedig de raad "niets doen". Ze frutselen nog wat rond in de openstaande koffer, nog eens binnen in de auto en het handschoenkastje en nemen dan de biezen. Stokstijf van verbazing, angst, ... stonden wij hen nog even na te kijken tot we beseften wat ons was overkomen!!! Toen ze op veilige afstand waren, shit, shit shit,... Vier auto's verder stonden enkele parkingwachters: niets gezien! Het ging allemaal zo snel en langzaam beseften we dat het inderdaad veel erger had gekund, als ze moesten schieten, als ze de vrouwen hun handtas, sleutels van auto,...
Totaal neergeslagen wandelen we in kostuum naar de start van de parade. Napratend: niemand is iets overkomen, ze hebben nog van alles niet gezien, ... Maar ondanks dat de enige belaagde Patrick, ons nog wat de moed inpraatte was de "goesting" bij ons ver zoek.
Maar na wat pintjes komen we langzaam (na een uur) terug een beetje op positieve en als dan de muziek (half uur voor start) daar nog bijkomt, begint het sambagevoel toch langzaam een beetje te komen.
Eens van start en terug die overvolle sambadrome indraaiend gaan er blijkbaar ineens totaal andere rillingen door je lichaam. Iedereen was wel veel losser dan vorige keer, er werd nog meer gedanst en minder op de te behouden lijnen gekeken. Het was uiteindelijk totaal idem aan de eerste keer: ongelooflijk!!! Ook heel veel applaus en aanmoedigingen voor de winnende ploeg, wat je dan nog heviger doet dansen, zingen, genieten, ...
Op het einde van de sambadrome stonden Patrick en Paula ons terug op te wachten, we wandelen samen naar de auto en kleden ons wat sneller om zodat we snel weg zijn want de gedachten aan de vooravond komen toch steeds weer terug. Uiteindelijk komen we om 5u45 aan in het busstation en hebben we nog even geluk: we hebben om 6u een bus terug naar Paraty. Snel afscheid nemen, 4u reizen en de rest van de zondag slapen, maar toch dikwijls terugdenkend wat ons is overkomen en wat ons had kunnen overkomen!
